St. Maarten

11 November.

Dat is normaal de dag dat de kinderen langs de deuren mogen lopen en een lied zingen en hiervoor beloond worden met iets lekkers. Helaas mogen we dit jaar niet langs de deuren, maar gelukkig wel langs juf Inge op school, in de Burght. Daar gaan we per klas een lied zingen en onze mooie lampionnen, met lichtjes, laten zien.

Met de kinderen hebben we gesproken waarom wij deze traditie hebben en wie Martinus was.

Martinus was een soldaat in het leger en was op weg naar een grote stad, met zijn soldaten. Hij droeg een grote warme mantel. Het was koud en mistig. Toen ze bij de stad aankwamen zat er een man aan de stadspoort zonder warme kleding, schoenen en sokken aan. St. Maarten vroeg hem wat er met hem aan de hand was. Hij had het koud en enorme honger. Toen kreeg Martinus een goed idee. Hij sneed met zijn zwaard zijn mantel in twee stukken. Èèn stuk gaf hij aan de arme man en het andere stuk sloeg hij om zijn eigen schouders. Daarna gaf hij hem geld zodat de man eten kon kopen. De man bedankte. En Martinus? Die reed daarna tevreden met zijn soldaten de stad binnen. Het verhaal van Martinus en de arme man is een oud verhaal. Maar nog altijd vieren we het feest van Sint Martinus ... Sint Maarten. Elk jaar, op 11 november, gaan kinderen met een lampion en een vrolijk liedje bij de mensen langs. Om ze licht te brengen ... vrolijk te maken.